Maak me niet wakker

Gewekt door de kreet op Allah (mijn gebuur is een moslim), draaide ik me verward rond in mijn bed. Het was godverdomme nog maar 5 u.

“Klote Allah” mompelde ik. Welke god laat er zich nu door zijn gelovigen zo vroeg wakker schreeuwen?

Ik sloot mijn ogen. Nog geen kwartier later luidden de klokken. Het slapen zat er blijkbaar op.

Aangekomen in Antwerpen zat mijn kruistocht er nog niet op. Voorbijfietsende joden met hun typische klederdracht kleurden het straatbeeld zwart: met het beklemmend gevoel alsof je zonder die lange gewaden er niet zou bijhoren.

Onder de middag liep er een hoopje hari chrisna aanhangers de straat op. Megafoon in de hand; vergezeld door een snoepjes uitdelende sloor.

Ik kuierde de Meir verder af op zoek naar afleiding, maar algauw stootte ik ook daar aan de Men at Work op een gillende vrouw: ‘Jezus houdt van u!’ riep ze naar ieder die het wou horen.

…maar ik wou het niet horen. Ik wou gewoon wat rust, en in het bijzonder mijn nachtrust.

Tussenstop

Hoe ver kan je gaan als je dringend naar het toilet moet? Zoek je een boompje op? Spring je een cafeetje binnen en consumeer je een drankje? Of doe je alsof je een toerist bent en wandel je de lobby van een groot hotel binnen en buiten?

Deze week had ik het zitten. Samenpersende darmen en een duwend gevoel in mijn achterste maakten me duidelijk dat ik best naar een pitstop uitkeek. Alleen was het niet zo evident om om half negen ’s morgens ergens een wc te vinden, zeker niet in een omgeving zonder cafés of hotels.

Ik keek wat rond en dacht: waarom niet eens een groot bedrijf binnenvallen? Misschien werken er zoveel mensen dat ze het niet eens doorhebben dat ik er niet thuishoor. Zoekend naar een mega-bedrijf liet ik mijn oog vallen op het gebouw van de Waalse gemeenschap. Ambtenaren genoeg, dacht ik.

Viel dat zwaar tegen. Op een kantoortje na en een balie (met bijhorende werknemer), was er dus in het geheel niks te vinden. Geen toilet in de inkomhal. Die hal was trouwens niet groter dan mijn living. Daardoor viel ik eigenlijk al snel door de mand. De dame uit het bureautje kwam aangehuppeld en de receptionist legde zijn Metro opzij.

Schijteboel spookte door mijn hoofd. Wat nu? Met mijn Suske-en-Wiskefrans heb ik me eruit kunnen lullen en toch een wc bemachtigd.
Al kakkend vroeg ik me af waarom er zo weinig openbare toiletten zijn. Misschien iets als programmapunt voor de komende gemeenteverkiezingen?

Music Clash

Gabberend Zele mocht zaterdagavond eens buiten. Het was kermisfuif in Den Anker. Opgetutte blondines met eyeliner, waarvan je je afvraagt of ze al dan niet met dat potlood uitgeschoven zijn, stonden aan de kassa te drummen. Samen met hun vrijer, die ze aan het sportplein opgepikt hebben. Ze hadden hun joggingpakje nog aan.

Jumpend op de muziek, borsten heen en weer zwiepend, en hoekige bewegingen, meer moet dat niet zijn.

Vroeger hakte ik ook wel wat; dat zag er tien jaar geleden toch wel wat anders uit. De nieuwe generatie doet me zwaar denken aan een ongure stepfitness: 1 been voor, 1 been achter, en op ritme van de bas de schaarsprong.

Het verwonderde me dat er nog zoveel gabbertjes bestonden. De laatste tijd worden we in de extremere scene overspoeld door gothic-liefhebbers en punkers. De zwevers daarentegen hebben het blijkbaar niet overleefd. Misschien samen met Kurt Cobain zelfmoord gepleegd? De mainstream is al tevreden met het foute uur van Sven Ornelis. Geef ze daarbij een Brahim en een R & B’tje en ze zijn helemaal tevreden.

Ik baal van R & B, hoewel er veel mooie dames op afkomen. Die meisjes zijn meestal ook expliciet vrouwelijker en mooier gekleed dan de gothic-exemplaren die ik al ontmoette. Wellicht ook mijn enigste motivatie om discotheken te bezoeken.

Mocht ik daar puur toevallig een vriendinnetje leren kennen dat verzot is op R & B, dan gaan we nog leuke tijden tegemoet. Benieuwd of ze me vergezelt naar De Steeple in Waregem, T-klub in Lokeren, Rock Werchter, …

Ronde van Vlaanderen

Ik hou helemaal niet van wielrennen. Het stampen, zwoegen en zweten van coureurs zegt me weinig. Toch was ik er wel, op de Kwaremont, gekleed in een geel jasje, met grote zwarte letters: gemachtigd signaalgever.

Als steward heb ik me rotgeamuseerd. Tijdens de kalme momenten babbelde ik met Pier en Pol, en ook wel een half uurtje met een studente fotografie. Op drukke momenten had ik de handen vol om fanatiekelingen terug achter de dranghekkens te ‘duwen’.

De randactiviteiten vond ik het boeiendste. BV’s en minder bekenden waren op zoek naar de VIP-tent. Zo ook Phaedra Hoste.

Ze liet het raampje van haar Jaguar zakken en zei koel: “ik moet naar de VIP-tent”. Nog niet goed beseffend dat de dame Hoste in eigen persoon was, vroeg ik haar rechts af te slaan. Links was immers eenrichtingsverkeer.

“Mijnheer, ze zeiden beneden dat ik hier naar links moest”
“Mevrouw, het is eenrichtingsverkeer, ik kan u niet laten spookrijden.”
“Ook niet als ik achteruit rijd? Dat is toch hetzelfde?”

Ik had uitdrukkelijke instructies gekregen geen verkeer meer door te laten. Bovendien werd dit bevel ondersteund door een rood verbodsbord met witte streep erin, daarom kon ik de Jaguar niet toelaten.

Licht geënerveerd schoof ze haar raampje dicht. De wagen bleef staan. De seconden leken minuten. Toen zakte het raampje weer. Ze zwaaide met haar mobieltje naar me.

“Meneer, ik heb hier iemand die u wilt spreken”
Aan de andere kant van de lijn hing een of andere Sjarel die me het belang van mevrouw Hoste Diets wou maken.

“Mevrouw Hoste is een belangrijke VIP en er zit 500 man op haar te wachten. U moet haar er doorlaten!”
“Mevrouw Hoste moet rechts afslaan, want links is het eenrichtingsverkeer, maar dat heeft ze blijkbaar na een half uur nog steeds niet door.”
“Kan u haar dan niet gewoon zeggen dat ze naar rechts moet?”
“Doe ik”.

Ik overhandigde Phaedra haar GSM.
“Rechts afslaan mevrouw en dan komt u er”
“OK, bedankt”

Een paar frietetende toeschouwers hadden naar het spektakel staan kijken. Toen de Jaguar wegstoof, klonk er gejuich en applaus. Ik kreeg zelfs prompt felicitaties.

Hopelijk vond Hoste haar VIP-tent. Ik heb haar alleszins niet meer weergezien