Wijn

Het was weer een weekendje met een venijnig katertje op zondag. Op zulke momenten denk ik eraan te stoppen met drinken. 101 methodes bedenk ik dan hoe ik het de volgende keer ga aanpakken; alleen drink ik te graag om het daadwerkelijk vol te houden. Het is ook niet evident om in een landje als België een geheelonthouder te worden. Ga maar eens langs bij de bomma; gegarandeerd dat zij je een ‘druppeltje’ aanbiedt. Zo gaat dat voort; bij familie pakken ze graag uit met hun wijncollectie, op verjaardagen verrassen vrienden je met een biermand en een bieravond wordt als cultureel evenement aanzien. (Een niet-alcoholisch evenement zou bvb een cola-avond kunnen zijn. Ik zie het zo al voor me: coca-cola, river cola, pepsi cola, boxer cola, samson cola, virgin cola, … ow, yeah.)

Met het kater-gevoel nog wat in mijn lijf schrapte ik alle alcoholische drank op mijn boodschappenlijstje. Vlug wandelde ik voorbij de wijn-en bierrekken. Dat ging vlot. Ik nam mijn spullen en rekende af.

“Wegens de heropening van onze winkel geven wij onze klanten een cadeautje mee” zei de kassierster en ze plaatste een fles wijn in mijn karretje.

Technieker gezocht

Laten we onze kinderen naar het technische sturen ipv naar het Latijnse. De maatschappij schreeuwt om goede technici en vaklui terwijl veel mensen in diezelfde maatschappij denigrerend doen over BSO en TSO.
What’s in a name, zou ik zeggen en wellicht kan al veel verholpen worden met modulair onderwijs: een x-aantal vakken kiezen die leiden tot je diploma.

Het is soms schrijnend welke vaklui ik over de vloer krijg: zowel op het werk als in de privé. Neem nu mijn microgolf waar ik vorige week over schreef. De technieker heeft het defect kunnen herstellen. Hoera, dacht ik. Tot ik constateerde dat hij na het demonteren het deurtje niet naar behoren terug vastgezet had. De man was uiteraard al vertrokken vooraleer ik het door had.

Het zit me trouwens niet mee. Ondertussen zag ik een mankement aan mijn ijskast. Je raadt het al: “Hallo, dit is een computer. We zullen u een paar data voorstellen …”

Kloteklanten

“Kloteklanten” schreef Humo. Zo definieert het tijdschrift de houding van grote bedrijven tegenover hun klanten. Talloze callcenters zijn onbereikbaar en als je eindelijk een operator te pakken hebt, word je rot behandeld. Nog slechter is het gesteld als je alleen maar een computer aan de lijn krijgt en laat nu dat toevallig bij mij het geval geweest zijn. Binnenkort komt een technieker langs en in plaats van dat een medewerker van het bedrijf me belde, belde een computer me op.

“Hallo, dit is een computer. Wij zullen u een paar data voorstellen. Druk op 1 om de datum te aanvaarden; druk op 2 voor een andere datum”

Dit had ik nog nooit meegemaakt. Ik was zo overdonderd dat de computer plots al een paar weken verder zat met mogelijke data. Vlug duwde ik op 1.
Had ik een medewerker aan de lijn gehad, had ik hem kunnen zeggen dat ze alvast een nieuw toestel moesten meebrengen, aangezien het mijne een onherstelbare fabricagefout heeft. Nu zal die technieker langskomen; hetzelfde als mij constateren om dan onverrichter zake naar huis te keren en de computer me opnieuw laten bellen. We zijn dan weer enkele weken verder en het zal me een extra dag verlof kosten. Assholes.

Levenslang

Nog even en ik heb mijn lunchpauze, dacht ik. Mijn gsm trilde. Een vriendelijke dame van Telenet deed haar verkooppraatje. Voor slechts 90 euro kon ik een digibox kopen en zou ik levenslang digitaal kunnen kijken. Levenslang. Stel je eens voor, dat je het eerste apparaat dat je kocht levenslang zou gebruiken. In mijn woonkamer zou dan een PC 386 met 8 RAM staan en zou ik met mijn Sega Master II (8-bit) spelconsole spelen. Uiteindelijk ben ik niet op het aanbod ingegaan; ik kijk immers niet zo vaak tv. Ooit zal het er wel van komen. Tegen dan is er misschien wel een ander snufje op de markt.