De hemel
Het doet me goed te horen dat ik niet het enige kind was dat ‘ priestertje ‘ speelde. Ook Vincent Van Quickenborne was een fervent herder. Rondhollend in een wit laken en met hosties strooien; het was een bezigheid zoals een ander. Toen moesten we verplicht naar de kerk, met mama en papa. Nu zien de kinderen enkel de kerk bij communies, begrafenissen en o ja, de trouw. Op zulke momenten heerst er in elk van ons nog een beetje institutioneel geloof.
Het is al een tijdje geleden dat ik een kerk bezocht. Gelukkig waren er geen recente overlijdens en trouwpartijen. Bidden heb ik ook al niet gedaan. Wellicht beland ik dan volgens de leer van Rome in het vagevuur. Maar ook dat is niet zeker. Misschien beging ik wel een doodszonde. In dat geval wordt de hel mijn bestemming. Gelukkig heeft die ouwe met zijn mijter in Vaticaanstad het voorgeborchte al afgeschaft. Met een beetje geluk staan de hel en het vagevuur ook op zijn to-do lijstje.
