De marathon

Ik vraag me dikwijls af wat mensen op een zondag uitspoken. De ene gaat eten bij zijn (schoon)moeder, de ander ligt lang in bed en kijkt daarna tv en nog een ander maakt misschien een wandeling. Dit weekend was er beslist een pak volk in Antwerpen voor de 12de cultuurmarkt. Als stand-up comedy liefhebber zat ik in De Buster voor de 10de Buster marathon.

Een hele namiddag en avond is echt wel van het goede te veel. Daarom ben ik al rond 19u30 terug naar huis gegaan. Ditmaal dus geen Xander De Rycke of Bert Gabriels voor mij.

Desondanks dat ik deze twee heren gemist heb, zag ik wel een paar geestige optredens.

MC’er Philippe Geubels was meer dan in zijn nopjes en de praatzieke Michael Van Peel gaf er een zware lap op.

Jan-Bart De Muelenaere had een trage start, maar eens hij zijn puntgedichten op de zaal afvuurde, was er geen houden meer aan. Sympathieke West-Vlaming met goed cadansgevoel.

Els Dams had een goeie presence en ondanks dat het inhoudelijk weinig voorstelde veel lef om haar ding te blijven doen.

De hilarische Bram vanden Broecke liet wegens gezondheidsredenen jammer genoeg verstek gaan

Michaël Van Damme stond erop om hem Michaël te noemen (en niet “Mikel”). Goeie punch, goeie jokes, nice nice.

Peter Kluppels is een goede verteller. Geef hem Jip en Janneke in zijn handen en ik zou me er zeker voor neerzetten. Zijn humorkronkels kon ik evenwel niet echt volgen.

De 16-jarige Petra Truant vind ik een straffe madam. Zij speelt haar leeftijdstroeven perfect uit, weet haar jokes heel goed te plaatsen en verveelde geen minuut. Ik hoop haar nog meer aan het werk te kunnen zien.

Steven Goegebeur had zijn publiek mee. Soms wel wat voorspelbaar en déjà vu/entendu.

Allochtonen vinden stilletjesaan de weg naar de Buster

De Kazachse Gorcha vond de Nederlandse taal zo fantastisch dat ze er haar inspiratie in vond om een show te maken. Nog wel geestig. Misschien even wat oneerbiedig zijn: het is geweten dat vrouwen en humor niet altijd samen gaan. Nu, dit gaat alleszins voor Gorcha niet op.

Uwamungu Cornelis pakte uit met zijn BV-schap. Eerlijkheidshalve: ik heb die man nog nooit op tv gezien. Hij maakte wat jokes over het Vlaamse film- en soaplandschap. Origineel.

Youssef El Mousaoui had ik al aan het werk gezien. Ditmaal bracht hij – voor mij althans - nieuw materiaal. Nog even pittig als vroeger.

Op naar de volgende marathon!

Zij komen ook...

op 26 augustus naar De Buster in Antwerpen. 10de stand up comedy marathon. Start om 14u.

Feesten in Lokeren: XXL

=> nvdr: lees zeker ook het Dranouter XXL verslag. Op maandag 13 augustus verschijnt geen column, aangezien deze en het Dranouter verslag wel best lang genoeg zijn om een weekje zoet te blijven. <=

Elk jaar opnieuw is het gezaag of de Lokerse Feesten al dan niet te duur zijn. Laat ik het zo stellen: ieder betaalt wat hij het waard vind. Ik vond het dit jaar het niet waard, aangezien merendeel van de groepen me niet interesseerde. Natalia en Clouseau had ik nog overwogen mocht ik vrijgezel zijn, maar zelfs dat zit er niet meer in.

Door het weekendje Dranouter, nam ik pas maandag de aftrap. Dit jaar richting de gratis Fonnefeesten.

Op het programma: Ringel-S, elektro op zijn best. Er kon zelfs nog een bis-nummer af: Blaupunkt. Lekker vet! Elektro is zo’n genre dat je moeilijk met andere groepen kan vergelijken. Bezoek zeker hun myspace.

Daarna zat ik al aan de Tatanka.

Na een veel te korte nacht was ik klaar voor een mini-optreden in de Irish Pub. Aan de gitaren: Ray Monda. Deze beginnende band speelt indie/rock/garage en heeft een paar leuke liedjes. “Aha” heeft wel wat Red Hot Chilli Peppers achtig en dat ze fan zijn van Admiral Freebee, bewezen ze met de cover van Oh Darkness. Niks dan goeds dus.

Enkele uurtjes later stond ik weer op de Fonnefeesten te genieten van Peter Pan Speedrock. Damn, wat ging dat snel. Ik weet nog altijd niet wat ze zongen, maar dat was geen bezwaar om mee te schreeuwen. De frontzanger jutte het publiek op en wij deden lustig mee. Een paar kameraden kochten zelfs merchandise.

En toen had ik weer wat Tatanka’s binnen

Ik hou wel wat van ska, dus woensdag was ik paraat voor the Antwerp gipsy ska orkestra. Zelf vond ik het wat te gipsy en te weinig ska. Maar och, na het optreden zat ik met de Argentijnse gitarist al aan de toog Tatanka’s te drinken.

Donderdag had ik mijn buik van het festivalleven wel wat vol. Het was al steeds 5 tot 6 u ’s morgens geworden. Tijd voor een break

Vrijdag wou ik wel, maar zat ik met morele schuldgevoelens mocht ik gaan. Ik heb de volgende dag een familiefeest waar ik fris op moet verschijnen. Alweer een baaldag. Heb uit pure miserie naar ‘Soldier’ gekeken.

Zaterdag: zoals ik al zei: familiefeest

…maar zondag ga ik, zelfs naar de kaai. Be there.

Dranouter, het XXL verslag

Het was een verademing eens niet om 4 u ’s nachts te moeten opstaan om op tijd naar het festival te rijden. Ik herinner me nog Werchter waar je maar beter wel zo vroeg uit je nest kruipt. Onze bestemming was Dranouter en toen we rond half 10 aankwamen, hebben we maximum een kwartiertje stilgestaan.

Het ticketsysteem suckt. Je wordt van de ene naar de andere kassa gestuurd vooraleer je de felbegeerde bandjes te pakken hebt, maar bon, na dit ongemak kan de eerste pintfles gekraakt worden.

Donderdag was het wel een erg beperkt programma, maar het fuifje in de dranktent mocht er wezen.

Vrijdag liep ik er wat groggy bij. Ik vermoed dat ik een stuk Kadril en een stuk Altan gezien heb.

Het hoogtepunt was Bart Peeters en daar gingen mijn ogen pas open. Onze meisjes hadden zich tot op de eerste rij gedrumd (en wij erbij natuurlijk).

Liedjes als ‘Messias’, ‘Ik Wil Je’ en de Nederlandstalige versie van ‘I’m into Folk’ werden meer dan gesmaakt. Bij ‘Liefde is Alles’ besteeg Bart de hekkens, waardoor ik pal op zijn ballen uitkeek. Mijn vriendin heeft hier een fantastisch kiekje kunnen trekken (niet van zijn ballen wel te verstaan). Als een tornado dook de Boechoutse zanger het publiek in (eerst via stage diving, daarna via het tussenpad) op weg naar een jongeman die zijn vriendin ten huwelijk wou vragen. Het zal je maar overkomen. Wellicht onder druk van het gillende publiek durfde het meisje zelfs niet meer ‘nee’ te zeggen. ;-)

Bart Peeters werd bijgestaan door de Arabische zanger Djamel en de wel zeer bevallige buikdanseres/zangeres Hadise.

Foto Bart Peeters : t.r.

Na dit memorabele optreden werden onze meisjes een micro onder de neus geduwd. “VTM-nieuws, hoe vonden jullie het optreden” De dames gilden het uit en yup; de dag daarna werd het fragment in het 13-u journaal uitgezonden.

Zaterdag was ik al vroeg van de partij. Ik wou Sammy Deburggraeve en Xander De Rycke zien. Stand up, speak up! Sammy had ik op VT 4 al gezien en ook al is hij een finalist humorologie, hij kon het publiek niet een minuut boeien. Poëzie werd door de micro gebruld (Paul van Ostaijen zou zich in zijn graf omkeren bij het horen van zijn proza); liedjes gejankt en moppen verkracht. Het ergste vond ik de joke over Hitler waarbij Sammy de Hitlergroet uitbracht en het programma van Hitler schreeuwde. Niet zozeer moppen over de tweede wereldoorlog zijn een pijnpunt, wel als deze geen clou hebben. Voor velen kwam het over alsof hij enkel het Hitlerprogramma stond te verkondigen. Sammy zong (ahum) het liedje ‘Kijk omhoog, Sammy’ en dat zou hij misschien ook eens moeten doen. Sammy zou dan zien dat hij nog niet eens aan de hielen komt van de doorsnee stand-upper. Ik nodig hem van harte uit om op 26 augustus naar De Buster in Antwerpen te komen. Daar kan hij vanaf 14u 32 stand-uppers aan het werk zien tijdens de 10^de stand-up marathon.

Over Xander De Rycke niks dan lof. Vanaf de eerste minuut had hij zijn toeschouwers mee en kon hij het zich permitteren kleine steken aan het adres van Sammy uit te delen. As I said: Stand up, speak up.

Foto Xander De Rycke: http://magerezelzatenaar.wordpress.com/

Als afsluiter voor die dag koos ik Admiral Freebee akoestisch. Schitterende set en man, wat kan zijn backing vocal zingen. De dame kreeg bijzonder veel applaus telkens zij een noot zong. Tom Van Laere mag terugkomen, als hij maar zijn madam meeneemt.

Onze laatste dag waren wij - de mannen - de fastfood wel een beetje beu. We zijn uitgebreid gaan tafelen terwijl de dames nog een paar namiddagoptredens meepikten. Tegen de Levellers waren we terug. Als fan van Arno stond ik vol ongeduld op zijn optreden te wachten. Man, wat viel dat tegen! Arno en co brachten welgeteld één liedje en bolden het weer af. We hoorden juist nog iets als ‘stront’ Wellicht zei Arno ‘strontmuziek’ of ‘strontklank’ whatever, hij verliet de bühne en zijn muzikanten volgden hem. Niemand begreep er iets van. Na een dik kwartier kwamen technici een tweede soundcheck doen en kon Arno met een half uur vertraging ‘beginnen’.

Als er iets stront was, dan was het Arno zelf. Hij was strontzat. Zelfs een liedje als ‘Dans les yeux de ma mère’ heeft nog nooit zo beroerd geklonken. We zijn dan maar tijdens het optreden naar huis gereden in onze modderige wagen.

een weekje rust...

Ik ben net terug van Dranouter. Volgende week kan je hier een verslagje (ahum) lezen over de optredens ervan. (Het zijn ondertussen ook Lokerse en Fonnefeesten. Daar kan je dan ook wat over lezen.) Voor wie morgen naar Arno wilt in Lokeren: hopelijk was hij niet zo zat zoals in Dranouter...

Groetjes.