Dranouter, het XXL verslag

Het was een verademing eens niet om 4 u ’s nachts te moeten opstaan om op tijd naar het festival te rijden. Ik herinner me nog Werchter waar je maar beter wel zo vroeg uit je nest kruipt. Onze bestemming was Dranouter en toen we rond half 10 aankwamen, hebben we maximum een kwartiertje stilgestaan.

Het ticketsysteem suckt. Je wordt van de ene naar de andere kassa gestuurd vooraleer je de felbegeerde bandjes te pakken hebt, maar bon, na dit ongemak kan de eerste pintfles gekraakt worden.

Donderdag was het wel een erg beperkt programma, maar het fuifje in de dranktent mocht er wezen.

Vrijdag liep ik er wat groggy bij. Ik vermoed dat ik een stuk Kadril en een stuk Altan gezien heb.

Het hoogtepunt was Bart Peeters en daar gingen mijn ogen pas open. Onze meisjes hadden zich tot op de eerste rij gedrumd (en wij erbij natuurlijk).

Liedjes als ‘Messias’, ‘Ik Wil Je’ en de Nederlandstalige versie van ‘I’m into Folk’ werden meer dan gesmaakt. Bij ‘Liefde is Alles’ besteeg Bart de hekkens, waardoor ik pal op zijn ballen uitkeek. Mijn vriendin heeft hier een fantastisch kiekje kunnen trekken (niet van zijn ballen wel te verstaan). Als een tornado dook de Boechoutse zanger het publiek in (eerst via stage diving, daarna via het tussenpad) op weg naar een jongeman die zijn vriendin ten huwelijk wou vragen. Het zal je maar overkomen. Wellicht onder druk van het gillende publiek durfde het meisje zelfs niet meer ‘nee’ te zeggen. ;-)

Bart Peeters werd bijgestaan door de Arabische zanger Djamel en de wel zeer bevallige buikdanseres/zangeres Hadise.

Foto Bart Peeters : t.r.

Na dit memorabele optreden werden onze meisjes een micro onder de neus geduwd. “VTM-nieuws, hoe vonden jullie het optreden” De dames gilden het uit en yup; de dag daarna werd het fragment in het 13-u journaal uitgezonden.

Zaterdag was ik al vroeg van de partij. Ik wou Sammy Deburggraeve en Xander De Rycke zien. Stand up, speak up! Sammy had ik op VT 4 al gezien en ook al is hij een finalist humorologie, hij kon het publiek niet een minuut boeien. Poëzie werd door de micro gebruld (Paul van Ostaijen zou zich in zijn graf omkeren bij het horen van zijn proza); liedjes gejankt en moppen verkracht. Het ergste vond ik de joke over Hitler waarbij Sammy de Hitlergroet uitbracht en het programma van Hitler schreeuwde. Niet zozeer moppen over de tweede wereldoorlog zijn een pijnpunt, wel als deze geen clou hebben. Voor velen kwam het over alsof hij enkel het Hitlerprogramma stond te verkondigen. Sammy zong (ahum) het liedje ‘Kijk omhoog, Sammy’ en dat zou hij misschien ook eens moeten doen. Sammy zou dan zien dat hij nog niet eens aan de hielen komt van de doorsnee stand-upper. Ik nodig hem van harte uit om op 26 augustus naar De Buster in Antwerpen te komen. Daar kan hij vanaf 14u 32 stand-uppers aan het werk zien tijdens de 10^de stand-up marathon.

Over Xander De Rycke niks dan lof. Vanaf de eerste minuut had hij zijn toeschouwers mee en kon hij het zich permitteren kleine steken aan het adres van Sammy uit te delen. As I said: Stand up, speak up.

Foto Xander De Rycke: http://magerezelzatenaar.wordpress.com/

Als afsluiter voor die dag koos ik Admiral Freebee akoestisch. Schitterende set en man, wat kan zijn backing vocal zingen. De dame kreeg bijzonder veel applaus telkens zij een noot zong. Tom Van Laere mag terugkomen, als hij maar zijn madam meeneemt.

Onze laatste dag waren wij - de mannen - de fastfood wel een beetje beu. We zijn uitgebreid gaan tafelen terwijl de dames nog een paar namiddagoptredens meepikten. Tegen de Levellers waren we terug. Als fan van Arno stond ik vol ongeduld op zijn optreden te wachten. Man, wat viel dat tegen! Arno en co brachten welgeteld één liedje en bolden het weer af. We hoorden juist nog iets als ‘stront’ Wellicht zei Arno ‘strontmuziek’ of ‘strontklank’ whatever, hij verliet de bühne en zijn muzikanten volgden hem. Niemand begreep er iets van. Na een dik kwartier kwamen technici een tweede soundcheck doen en kon Arno met een half uur vertraging ‘beginnen’.

Als er iets stront was, dan was het Arno zelf. Hij was strontzat. Zelfs een liedje als ‘Dans les yeux de ma mère’ heeft nog nooit zo beroerd geklonken. We zijn dan maar tijdens het optreden naar huis gereden in onze modderige wagen.