Als toetje.

Met dank aan Hooch: toch weer een goede dom-blondje mop gevonden => Dom Blondje

Et pour les Français, la même chose.

Deze week zat ik in Brussel. Op weg naar een examen passeerde ik een broodjeszaak. Op het eerste zicht gespecialiseerd in visbroodjes. Dat leek me wel wat, want de kaas en hesp kwamen me de oren uit.

Nog half slapend en een beetje de naïeve gedachte dat ze in Brussel ook Nederlands praten, vroeg ik met een glimlach aan de winkelier een broodje vis. Geschrokken dat een klant Nederlands sprak, holde de visman naar achter, roepend op zijn moeder.

Warempel, daar stond de dame dan, vlak voor mijn neus. Ze deed alle moeite van de wereld om me in mijn taal te bedienen, en dat wist ik wel te appreciëren.

Ik ken niet zoveel van visbroodjes en het was ook al jaren geleden dat ik Frans sprak, maar voor de welgemeende moeite van de dame, wou ik haar in het Frans antwoorden.

Toen ze me vroeg wat voor een broodje ik wou, antwoordde ik ‘Préparez quelques choses’ in de veronderstelling dat ik zei: doe maar iets, het maakt niet uit.

De mama keek me aan: “ préparez euh ben” en voor ik het wist duwde ze me een broodje préparé (americain) in mijn handen.

En ik die dacht dat ik Frans sprak…

De staande lamp

Tijd voor wat sfeerverlichting, dacht ik, met een staande lamppakket onder de arm. Knap design en in 10 stappen gemonteerd. Het was mijn eerste keer dat ik met een monteerhandleiding geconfronteerd werd. Ik heb nog nooit in mijn leven zelf iets ineen gevezen en verder dan stap 1 kwam ik al niet. Een staaf zou met een klemvijsje, ocharme zo groot als een half vogelzaadje, vastgezet moeten worden. Draaiend en kloppend op de vijs, probeerde ik het de staaf vast te zetten, maar het mocht niet baten.

Nog even probeerde ik met een wurggreep de lamp te bedwingen. Een druppel bloed sijpelde op het tafellaken. Die kutlamp was gewapend. Ze had me gesneden.

‘Wat heb jij om je vinger?’ vroeg Annabel.
‘Een klevertje.” antwoordde ik nors.
‘Ja, dat zie ik.’ glimlachte ze
‘Nou ja, ‘ k heb me gesneden aan een lamp. Het monteren lukte me niet zo goed.’
‘Oh’, zei ze ‘ik heb er vandaag eentje gekocht in de Aldi. Werkt prima hoor, en op een half uurtje zat die in elkaar. Hoeveel betaalde jij voor je lamp?’ Haar neus krulde.
’60 euro, en dan krijg ik het ding nog niet in elkaar.’
Ze verslikte zich in haar St. Feuillien.
‘Hannibal’ zei ze. ‘ik heb er slechts 25 voor betaald.’

De verzuchting

Worstelend met een ochtenderectie confronteerde de spiegel me met mijn borstjes. Ik zag het al in Witse. Een uitgedoofde 40-iger met een C-cup en een zwabberende buik waarvan je zeeziek wordt door er alleen nog maar naar te kijken. Ik leek hem wel, maar dan twintig jaar jonger. Een laaste geeuw perste de nachtlucht uit mijn longen. Klaar voor een nieuwe dag.

Lichaam en geest verslapten op het werk, naarmate het wegtikken van de minuten. Tijdsbeleving heb ik altijd al relatief gevonden. Enige tijdsverdrijf zoals Sudoku houden me wakker. In combinatie met borstbollen. Massa’s borstbollen. Wellicht de revelatie voor 2006.

Een vriendinnetje

Ik heb een nieuwe vriendin. Sonja heet ze. Ze is een van de weinigen die kaart kan lezen.

Zagen kan ze ook, maar dan leg ik ze het zwijgen op. Er zijn grenzen.

Dank u wel, B., voor de gps.

Nieuwjaarswensen

We hebben er lang op moeten wachten
Een goeie 365 dagen
Van Mol moest het niet meer vragen
Dat is wat we dachten

Bij het zien van de slimste mens
Op oudejaarsavond
Met kalkoen en warme hond
Dromend over een wens

Goede voornemens heb ik gemaakt
Voor 2006
Gewapend met vork en mes
En drie flessen gekraakt

Ik wens je het beste toe
Alles wat je maar wilt
Alleen geen kilt
Of een vliegende koe

Gelukkig nieuwjaar, liefste lezers.