Et pour les Français, la même chose.

Deze week zat ik in Brussel. Op weg naar een examen passeerde ik een broodjeszaak. Op het eerste zicht gespecialiseerd in visbroodjes. Dat leek me wel wat, want de kaas en hesp kwamen me de oren uit.

Nog half slapend en een beetje de naïeve gedachte dat ze in Brussel ook Nederlands praten, vroeg ik met een glimlach aan de winkelier een broodje vis. Geschrokken dat een klant Nederlands sprak, holde de visman naar achter, roepend op zijn moeder.

Warempel, daar stond de dame dan, vlak voor mijn neus. Ze deed alle moeite van de wereld om me in mijn taal te bedienen, en dat wist ik wel te appreciëren.

Ik ken niet zoveel van visbroodjes en het was ook al jaren geleden dat ik Frans sprak, maar voor de welgemeende moeite van de dame, wou ik haar in het Frans antwoorden.

Toen ze me vroeg wat voor een broodje ik wou, antwoordde ik ‘Préparez quelques choses’ in de veronderstelling dat ik zei: doe maar iets, het maakt niet uit.

De mama keek me aan: “ préparez euh ben” en voor ik het wist duwde ze me een broodje préparé (americain) in mijn handen.

En ik die dacht dat ik Frans sprak…