Tussenstop

Hoe ver kan je gaan als je dringend naar het toilet moet? Zoek je een boompje op? Spring je een cafeetje binnen en consumeer je een drankje? Of doe je alsof je een toerist bent en wandel je de lobby van een groot hotel binnen en buiten?

Deze week had ik het zitten. Samenpersende darmen en een duwend gevoel in mijn achterste maakten me duidelijk dat ik best naar een pitstop uitkeek. Alleen was het niet zo evident om om half negen ’s morgens ergens een wc te vinden, zeker niet in een omgeving zonder cafés of hotels.

Ik keek wat rond en dacht: waarom niet eens een groot bedrijf binnenvallen? Misschien werken er zoveel mensen dat ze het niet eens doorhebben dat ik er niet thuishoor. Zoekend naar een mega-bedrijf liet ik mijn oog vallen op het gebouw van de Waalse gemeenschap. Ambtenaren genoeg, dacht ik.

Viel dat zwaar tegen. Op een kantoortje na en een balie (met bijhorende werknemer), was er dus in het geheel niks te vinden. Geen toilet in de inkomhal. Die hal was trouwens niet groter dan mijn living. Daardoor viel ik eigenlijk al snel door de mand. De dame uit het bureautje kwam aangehuppeld en de receptionist legde zijn Metro opzij.

Schijteboel spookte door mijn hoofd. Wat nu? Met mijn Suske-en-Wiskefrans heb ik me eruit kunnen lullen en toch een wc bemachtigd.
Al kakkend vroeg ik me af waarom er zo weinig openbare toiletten zijn. Misschien iets als programmapunt voor de komende gemeenteverkiezingen?