Kebap Vs Pitta

Kebappen heb je in alle maten en vormen. Meestal met buitenstaanders (lees: niet Zelenaars) ontstaat er een discussie over het verschil tussen kebap en pitta.

Hier in Zele wordt meestal kebap verkocht, en dan versta ik hieronder dat het om een stuk brood gaat, gesneden uit een groot, rond, plat brood. Vergelijk het zowat zoals een stuk taart dat je krijgt, maar in plaats van de gebruikelijke slagroom en fruit, is het stuk opgevuld met lapjes vlees. Uiteraard vergezeld door de nodige groentjes en sausjes.

Het andere, de pitta, is te vergelijken met een platgedrukte pistolet, waar ze van boven een gaatje inmaken, zodat je de wormpjes eruit kunt vissen.

Deze nacht aan het station in Dendermonde knorde mijn maag en ons compagnie besloot een kebapje te gaan eten. Het was eraan te merken dat we niet in Zele waren, want er was geen keuze uit 7 kebapzaken. Enkel een Egyptenaar te zien. Bon, ’t was de enigste eettent die nog open was, dus wij met ons vieren naar binnen. De helft van de groep bestelde een pitta (want de man verkocht geen kebap); de andere helft zou supporteren. Dat was buiten de waard gerekend, want niet eten wou ook zeggen: niet zitten. Dik tegen ons goesting de pitta laten inpakken en de rekening betaald. Schandalig duur. 4,5 euro voor een hoopje wormen!! Zelfs in de dierenwinkel betaal je niet zoveel voor een potje. En mega-klein!! En mega-slecht !! Ok, de slechtste pitta heb ik op Feest in het park gegeten, maar deze kwam gegarandeerd op nummer twee te staan.

Uit puur ongenoegen scheurde Ignuz zijn klantenkaart kapot. “Hier kom ik nooit meer iets eten”, gromde hij. Ik kan hem geen ongelijk geven. Het was bij mij ook de laatste keer dat ik bij deze afzetter iets kocht. Zeelse kebaps zijn onklopbaar.

De wormen heb ik deze morgen in een potje gekapt en aan mijn vader geschonken voor zijn vaderkesdag. “Ow, wat leuk. Nu kan ik vanavond gaan vissen” zei hij.