Pagina 16

Vandaag thesis verdedigd. Als grote jongen met kol en plastron het lokaal binnengewandeld. "Dames en heren, beste jury,..." Het startsein was gegeven. Enkele koppels ogen volgde de powerpointpresentatie, hier en daar hoorde ik het geluid van gekriebel op een blaadje. Toen het laatste woord net uit mijn mond ontsnapt was, wachtte ik op een staande ovatie. Helaas, die kwam er niet. Begrijpelijk, want de ene zit in een rolstoel en de andere heeft last met zijn benen en rug. ...maar dat maakt niks uit. Ze hadden op zijn minst kunne applaudisseren. Zelfs dat was te veel gevraagd. Het bleef stil, op het gekuch van mijn stagementor na.

"Meneer Hannibal, uw presentatie was goed, maar.." Ik haat die 'maar'. Iedere keer weer volgt er een maar... Maar, maar, maar. "...op pagina 16 staat toch iets onduidelijk. Kan u de eerste paragraaf verklaren?". Tuurlijk kan ik dat, trut, ik heb 't zelf geschreven, zat ik te denken..."Meneer Hannibal! Let op uw taal!! Dit zegt men niet op een thesisverdediging!" Mm, hier klopt iets niet, dacht ik... en ja, hoor, hetgeen ik vermoedde, was harde realiteit. Sommige woorden waren uit mijn mond geglipt. In augustus terugkomen, dan maar ?