Vork

Georges is op congé. Noodgedwongen slenterde ik naar de Kouter. Gelukkig was het Vuistje open, anders zag het er naar uit dat het een frietloos weekend zou worden.

"Voor mij een kleintje en een boulette speciale" bestelde ik terwijl ik een coca-cola uit de ijskast nam.
"Komt eraan" glimlachte de vrouw.

Ik zette me achter een oudje dat smakelijk haar pakje aan het verorberen was.
Goede combinatie, dacht ik bij het zien van het Jupiler blikje dat de dame naar haar lippen bracht.

" De boulette en het kleine pakje zijn klaar."
Ik begaf me naar de toog om het culinaire hoogstandje op te halen.

Weer gezeten worstelde ik met de boulette om het in stukjes te snijden. Ook al had ik een vork met tandjes eraan, het wou maar niet lukken. De draai- en trektechniek had geen vat op de ronde vleesklomp. Het volledig in mijn mond proppen zag ik niet zitten. Daarvoor is mijn mond te klein. Een tang zou van pas komen.

De oma voor mij had net gedaan met eten. Ze pakte haar boodschappentas met haar breiwerk erin en passeerde me.
Flits! Voordat iemand iets kon merken, had ik twee breinaalden in mijn handen. Haastig ging ik te werk om de bol vast te priemen. Much better!!
De boulette verloor de strijd. In een mum van tijd lagen er mooie hapklare brokjes op mijn plateau.

Een half uurtje later, net toen ik mijn rugzak aandeed, kwam het oudje op haar pantoffels met haar breiboodschappentas terug de zaak binnen.

Floep! De breinaalden zaten terug vast in haar bol wol. Ik hoorde de dame aan de verkoopster vragen of ze geen breinaalden gevonden had. Ze greep naar haar tas om haar verhaal van beeld te voorzien. Het oudje werd bleek, wanneer ze bemerkte dat de naalden in de wol zaten. "Een mirakel" stamelde ze.

Ik wandelde gezwind buiten. Alweer een goede daad verricht.