Smakkerd

Smakkend zat de dame naast me te bladeren in de Libelle. De tijd tikte verder in de veel te nauwe, groene kamer. Recht tegenover me zat een 30-iger hard te tokkelen op zijn gsm. Waarschijnlijk Snake, want wie typt er meer dan 10 minuten aan een stuk een sms-berichtje?

Ik wiebelde wat op de harde, gevlochten stoel. Een kussentje zou welkom geweest zijn. Ow, ow, wat deed mijn zitvlak pijn. Ondertussen bleef de vrouw met het blad voor 40-plussers verder bladeren. Pagina per pagina likte ze, alsof het een automatisme was, aan haar vinger om telkens de bladzijde om te draaien.
Het deed me wat aan de poedel van onze buren denken. Die likt ook aan vingers. Misschien lijdt ze wel aan honddolsheid, dacht ik.

Ik observeerde haar, en hoe langer ik naar dat krullend haar keek, hoe meer ik gelijkenissen vond. Een neus draaide zich mijn richting uit. Oh nee jammerde ik. Ik wil niet besnuffeld worden. Ik had nog wat nic-nackoekjes op zak. Zo snel ik kon, grabbelde ik naar de lekkernij en gooide het op de grond. Hopend op een verlossende sprong, bleef ik op mijn honger zitten. De teef bleef zitten.
"De volgende!" hoorde ik.

Ik zette me recht, keek nog even naar de blinkende collier rond de nek van Krullie, en wandelde richting deurgat.