Groggy

Twaalf uur. Mijn moeder kwam mijn kamer opgestormd en trok het rolluik op. Het felle licht deed mijn droom verbleken. “Opstaan!” gilde ze.
Ik kreeg amper mijn ogen open. Toen ik eindelijk uit het bed stapte, voelde ik me groggy. Het bier van gisterenavond begon zijn tol te eisen. Een tropical party met happy hour had me de das omgedaan. Gelukkig geen hoofdpijn – dat heb ik enkel bij Roman pils- of kotsneigingen.

Alleen het lome gevoel blijft achter. Het is alsof je hard terug in de realiteit gegooid wordt, zonder feestgedruis en mooie meiden. De leegte heeft me in haar macht. Juist slapen brengt redding.