Koken met Steve?

Op zoek naar een goed kookboek, werd ik door menig Geheugen en Identiteit opgeschrikt. De auteur lijkt zelf aan geheugenverlies te lijden, dacht ik bij het doorbladeren van het lijvig werk. Misschien had-ie wel Parkinson?

Ik wrong me tussen twee dikke dames, die beter Koen Crucke 33 kilo later zouden lezen in plaats van Wachten op witte rook. Ik voelde nog net een borst (van tante Julia?) op mijn schouder wanneer ik me door een opening kon persen.

Daar lag-ie dan, tussen Piet Huysentruyt en 100 000 seconden (beter gekend als de 100 beste uit 1000 seconden naar het gelijknamige kookprogramma 1000 seconden met vettige Herwig en zweterig Felicé). Het enige echte Ons Kookboek-boek van de Boerinnenbond. Zelf prefereer ik Koken voor dummies, maar dan moest ik me tevreden stellen met Vegetarisch koken voor dummies. Als vleesliefhebber kon ik het niet over mijn hart krijgen.

Nog vlug de Playboy mee grabbelend, voor de foto’s uiteraard (laten we even ernstig blijven), ging ik afrekenen aan de kassa.

Verdrinkend in de blauwe ogen van de verkoopster, met mijn handen op de borsten van Teri Polo, wist ik amper waar ik mijn kleingeld moest zoeken.

Een kameraad van me heeft ook nog als boekenverkoper gewerkt. Hij wist me te vertellen dat het beroep van verkoper enige feeling en professionaliteit vergde. Zeker in een boekenwinkel.

Ik had me al halvelings afgevraagd hoe het zo in een opleiding Verkoop, met als specialisatiejaar boeken en kranten, er aan toe zou gaan. Net zoals de Showbizzschool in Oostende, zal wellicht ook hier de eerste selectie gebeuren op basis van het rondlopen in de zaal. Bikkelhard, maar rechtvaardig. Voor mij mag het nog verder gaan: van het banale in-een-rij-staan-en-diep-in-de-ogen-kijken-test tot de tietencheck, door mij persoonlijk uitgevoerd.

De deze hier aan de kassa, zou met glans en glorie geslaagd zijn.

Eten en borsten, meer moet dat niet zijn. Vreemd eigenlijk. Op Lady Lily na dan, ken ik geen enkele vrouw die zoveel en openlijk over seks, strakke kontjes, lullen, … praat. Alsof vrouwen nog niet door hebben dat er ook een Playgirlop de markt is. Nu, ja, een 40-jarige vriendin van me wist het alleszins niet, maar dat vind ik aanvaardbaar. Ik zie mijn moeder ook niet direct met de Playgirl onder haar ene arm en het Plusmagazineonder de andere over straat lopen. Maar een Flair (met extra veel pagina’s over …) en een Playgirl? Moet kunnen, niet?