Shake it

Ah…Zele kwam dit weekend als hoofdpunt in het nieuws. Een brandende vrachtwagen had de E17 versperd. Laat het duidelijk zijn: dat was in Zele en niet in Lokeren, zoals in het begin verkeerdelijk bericht op VTM en één. Je moet niet alles geloven wat de media zeggen…

Het is wel dankzij de media dat ik het concept van een afterworkparty leerde kennen. Een afterworkparty is een fuif die in de vooravond begint, rond middernacht eindigt en die midden in de week plaats vindt. Een soort uitlaatklep, zeg maar, om de volgende dag toch nog fris op het werk te kunnen verschijnen.

Met 5 collega’s kwamen we in zaal Horta (Antwerpen) op de fuif aan. We stonden aan een tafeltje, wachtend op de uitbarsting. Tevergeefs…er brak niks uit. Juist The Animals jengelde op een podium. Je kent de groep niet? Ik ook niet, maar misschien ken je Danny Wuyts wel, de pianist uit de Notenclub. Ze brachten wat covers, waaronder Clouseau. Raar dat Wuyts de song aankondigde als: “Kent u die twee nichten die het Sportpaleis vol krijgen? We gaan een liedje van hen spelen.” Nichten? Het zijn broers! Hoe kan je dat associëren met homo zijn? Een collega uit ons gezelschap is homo. Je kan al raden dat we er niet echt mee opgezet waren…

Voor zes euro kon je je laten masseren. Het leek eerder ‘witte raven’, maar dan in de zin van: er is een echte masseur, zoek die eruit, de anderen zijn fake. Sjonge jonge, veel show, maar weinig actie.
Anyway, een afterparty lijkt me wel een gat in de markt, want 950 mensen, waaronder ik, waren bereid om 10 euro inkom te betalen, maar je gaat er me geen tweede keer zien. Mijn collega’s en ik hebben besloten om de volgende keer gezellig te gaan eten en daarna een terrasje te doen.