Tok Tok

Genietend van de laatste zonnestralen, wandelde ik over de Coupure in Gent. Ik had wel al protesterende darmen gehoord en gevoeld, maar onder het motto: baas in eigen lichaam, gaf ik niet toe. Jammer genoeg was het bruine leger talrijker dan mijn sluitspieren waardoor ik genoodzaakt werd om asap een toilet te vinden.

Vlaanderen is rijk aan café's met bijhorende sanitaire voorzieningen, behalve dan in de Coupure. Openbare gebouwen konden me nog redden. Ja, hoor. Een openstaande deur van Hogeschool Gent, campus Bijloke bracht enig soelaas. Het gebouw was leeg, wat mij niet kon deren. Voor het kleinste kamertje had ik niet bepaald hulp nodig.

Mijn eerste indruk was fout, want ik hoorde een man wateren. Hij was eerder klaar dan ik.

Nog even nagenietend schrikte ik op. Geklingel van sleutels deden me het ergste vermoeden. De openstaande deur was niet meer... Een grote bruine poort versperde me de weg naar mijn tweede vrijheid (De eerste bevrijding beleefde ik op de pot...)

Fuck.

Gelukkig dat ik geen uren op een reddende engel moest wachten. De concierge hasn't left the building.

"Meneer, meneer, langs hier kan u nog naar buiten. We zijn net gesloten, maar maandag willen we u zeker verder helpen"

"Dat is heel vriendelijk, man" gniffelde ik. "Ik ben reeds geholpen."