Sint en Piet

Voor een keer zag ik niet groen maar zwart achter mijn oren. Ik heb de Sint deze voormiddag van heel dichtbij gezien. Al die lachende gezichtjes, gewuif en gezang. Waarschijnlijk voor elke kleine een hoogtepunt in het jaar. Nog vlug voor de Kerstman zijn intrede doet (bij ons al op 4 december nota bene, met een kerstmark in de winkelstraat), verblijdde de Sint elkeen met een peperduur cadeau. Kosten nog moeite werden gespaard: Monopoly special edition, Samsonrugzakken, rugzakken van Spring (springrugzakken volgens de Sint), stemvervormers, een hele supermarkt in miniatuur, een doktersset, … de een al wat waardevoller dan het ander.

De Sint, zeer bedreven in zijn taak, sloeg af en toe een babbeltje met de kinderen. De organisator hield nauwlettend het uur in de gaten. Zich realiserend dat de het te lang zou duren, gaf-ie discreet een seintje dat het allemaal wat vlugger mocht. Oh, oh, oh, wat een vaart.

“Dag flinke jongen, kom jij op de schoot zitten?”
Scheefgezakt op de schoot, werd de bengel een cadeau in de handen gepropt. Nog even lachen voor het kiekje en de volgende was aan de beurt.

Wellicht nog sneller dan in een kippenslachterij.

Ach, zo erg zullen de kinderen het niet gevonden hebben met al dat lekkers en moois in hun handen. Nog maar Kerstmis, Nieuwjaar, Valentijn, Carnaval, de Paashaas en Halloween afwachten en dan is de Sint er weer.