donderdag 4 november 2004

Dubbel

Ik voelde dat het verkeerd ging aflopen. De man stelde me een veel te verdachte vraag toen ik mijn kebap bestelde. Voor het eerst telefonisch. Hoe groot mijn honger mocht zijn; ik had nooit een complexe zinsbouw mogen gebruiken…

“Voor mij een kebap en op die ene mag er frieten op.”
Toegegeven, de logische vraag is dan: “en op die andere?”
Ik probeerde nog: ik wens er slechts een te bestellen, maar een uur later stond een puffende dikkerd met een veel te kleine helm voor mijn deur met een zakje waarin ik twee hoopjes zag uitpuilen…

“Ik moest er maar 1 hebben, maar tis goed, ik zal me opofferen voor de goede zaak”. Een veel te groot hart (en maag), ik weet het, maar het was voor de Palestina-zaak te redden, en die wil ik nu wel een hart onder de riem steken, bij hun leider vrij letterlijk, alhoewel het schijnt dat het alleen maar dode hersens zijn …

Er zijn zo van die momenten dat je niet naast de daklozen kunt kijken, maar als je er eentje nodig hebt, zijn ze niet thuis. Nu had ik eens een kebap voor hen over…

Anyway, gratis kebap af te halen in de rood-grijze vuilnisbak, nog ingepakt in de folie. Als je snel bent, is ie nog warm.