Feestpaleis

Een mens moet zijn grenzen durven verleggen, en gisteren besloot ik dat te doen. Een stapje gewaagd in het feestpaleis. Eigenlijk niet overdreven duur en veel ambiance. Twee dames, eentje met zwart rokje en eentje met jeansrokje waren aan het paaldansen. Een iets dikkere professionele danseres probeerde de show aan de andere paal te stelen. Jammer genoeg kwam ze niet verder dan een paar povere armbewegingen en een blote navel. Het zicht onder de rokjes van die twee andere dames was interessanter. Dat heb je natuurlijk, als je een meter boven de massa met rokjes staat te swingen.

Boer Kris en boer Jan waren ook van de partij. Jan heeft blijkbaar zijn Gwendoline voor een andere blonde schoonheid ingeruild. Hij heeft blijkbaar de smaak goed te pakken.

Nippend aan mijn cola, want ik was bob, zag ik een meisje in het roos. Het gezicht kwam me verdomd bekend voor. En ja hoor, daar stond Ann, mijn vroeger treinkameraadje. Zeer eigenaardig allemaal, die twee of drie seconden die je nodig hebt om dat gezicht te matchen aan het verleden. Het kwam razendvlug allemaal naar boven en voor ik het wist, had ik een welgemeende dikke knuffel gekregen. Haar vriendje stond erbij, kijkend net als een koe die voor het eerst een trein ziet. Druipnat. Ann had zijn drankje omver gestoten.

Mijn kameraden waren net aan een fles champagne begonnen. Er was er eentje jarig.

En zo startte de nacht tot de vroege uurtjes.