Bruin

Daar lag-ie dan. Hulpeloos rollend in zijn eigen vet.

Mensen zouden er geld voor willen geven om in zijn plaats zo bruin te zijn, maar dat kon hem op dit moment niet schelen.

Het vocht druppelde van zijn lichaam. Hij lag dan ook al een tijdje op die warme grond. Geen zuchtje wind aan de lucht.

Af en toe porde ze hem met een houten stok. Het sisde dan. Nog enkele minuten, dacht hij.

Wachtend op een vork.